Mieszkanie nr 11

Średniej wielkości mieszkanie. Na każdej ścianie wisi kilkanaście obrazów namalowanych prze zemnie. W mieszkaniu jest dosyć dużo rzeczy przez co wydaje się być w nim zawsze bałagan. Znajdują się w nim 4 pokoje w tym kuchnia, salon, sypialnia i pokój gościnny.

Wróciłam z pracy zmęczona do domu i zaczęłam przygotowywać sobie obiad. Po chwili był już gotowy i zjadłam go sama.

*punktualnie o 13 byłem pod twoimi drzwiami i zadzwoniłem dzwonkiem, czekałem aż otworzysz*

*wstałam z kanapy i poszłam otworzyć drzwi*
-Oo, cześć James *uśmiechnęłam się promiennie na twój widok* -Wejdź do środka *odsunęłam się robiąc miejsce*

-Cześć Madds
*cmoknąłem cię w policzek i wszedłem do środka*
-Co tam u ciebie słychać?
*zdjąłem buty*

-U mnie wszystko po staremu, chodźmy do salonu *pokazałam ręką na pomieszczenie i poszliśmy tam, usiedliśmy na kanapie* -Opowiedz lepiej co tam u ciebie, w końcu byłeś teraz 3 miesiące w Londynie na pewno coś musiało się dziać.

-W Londynie jak to w Londynie nic ciekawego. Myślałem, że trochę się rozerwę a tu nic ciągle tylko praca i praca, ale nie było najgorzej.
*lekko się uśmiechnąłem*

-Oh, no to w takim razie przydałoby się pójść gdzieś na jakąś imprezę
*uśmiechnęłam się szeroko*

*zaśmiałem się*
-Stara dobra Maddie, tylko by imprezowała. Ale możemy gdzieś razem wyskoczyć

*pacnęłam cię w ramię*
-Ja w cale tylko nie imprezuję mam jeszcze pracę
*przewróciłam oczami*

-Oczywiście, ocziście
*powtórzyłem parę razy*
-To co może zanim pójdziemy do jakiego klubu zajdziemy do kfc?

-Jesteś okropny, chodźmy może przytyjesz i będziesz brzydszy
*wystawiłam ci język i wstałam z kanapy*

*zaśmiałem się głośno*
-Zapomnij, tej perfekcji nie da się zniszczyć
*wstałem i poszliśmy się ubrać*

-To popatrz teraz
*poczochrałam twoje włosy*
-Już nie jesteś taki śliczny
*wyszczerzyłam się*

-Maddie!
*zaśmiałem się*
-Będzie zemsta!
*zacząłem czochrać ci włosy*

-Oh ty
*również zaczęłam czochrać twoje włosy śmiejąc się*
-James już wystarczy.

-Najpierw przeproś
*zacząłem ciebie łaskotać*

-Dobra przepraszam
*brzuch zaczął mnie boleć od śmiechu*

*przestałem i uśmiechnąłem się tryumfalnie*
-I trzeba było tak od razu a teraz chodźmy do kfc
*wyszliśmy z domu*