Apartament nr 6

Sypialnia rodziców,sypialnia Kate,dwie łazienki,pokój gościnny,przestronny salon połączony z jadalnią i kuchnią

*Dzień wcześniej byłem umówiony z Kate w jej mieszkaniu. Dziś nie zamierzałem się spóźnić. Punktualnie byłem pod drzwiami do jej mieszkania, zadzwoniłem czekając aż ktoś mi otworzy*

*podeszłam do drzwi i otworzyłam je.posłałam mu uśmiech*
-cześć
*mruknęłam i wpuściłam cię do środka*

- Cześć Kate.
*uśmiechnąłem się lekko do dziewczyny i wszedłem do środka*
- Co słychać?

-wszystko okej
*uśmiechnęłam się lekko i gdy zdjąłeś buty,poszłam z tobą do mojego pokoju*
-nie spóźniłeś się

- to chyba dobrze.
*mruknąłem idąc za tobą. W twoim pokoju opadłem na łóżko*
- jacy normalni ludzie wstają tak wcześnie?
*mruknąłem*

*usiadłam obok ciebie,wzruszając ramionami*
-jest 15,więc to chyba normalne

- musiałem wstać wcześniej, aby się nie spóźnić.
*zaśmiałem się, spojrzałem na ciebie*
- coś się stało? Chyba nie masz dziś najlepszego nastroju.

-tak,pokłóciłam się z rodzicami
*mruknęłam cicho,wzdychając i oparłam się o ścianę*
-ale to nic takiego

- um.. jesli chcesz możemy o tym pogadać, ulży ci.
*mruknąłem, obserwując cię*

-nie ma o czym gadać
*spojrzałam na ciebie i westchnęłam ciężko*
-po prostu chcę,żebyś mnie przytulił

*nic nie odpowiedziałem, tylko mocno przytuliłem się do ciebie*

-dzięki
*westchnęłam,całując cię w policzek*

- Już ci lepiej?
*zapytałem ciągle trzymając cię w objęciach*

-trochę mi ulżyło
*stwierdziłam,kiwając głową i spojrzałam na ciebie*

*niepewnie wypuściłem cię ze swojego uścisku. Uśmiechnąłem się lekko do ciebie*

*odwzajemniłam uśmiech i oblizałam powoli swoje usta*
-zjemy coś?
*zaproponowałam*

- możemy.
*powiedziałem i pokiwałem twierdząco głową*
- więc.. chodźmy do kuchni.
*leniwie podniosłem się z łóżka*

*poszłam za tobą i otworzyłam lodówkę*
-to co chcesz?

*stanąłem za tobą przeglądając zawartość lodówki*
- jajecznica albo parówki w cieście francuskim?
*zaproponowałem i spojrzałem na ciebie*

-to niech będą parówki,tylko,że ja nie umiem ich zrobić
*zaśmiałam się cicho,patrząc na ciebie*

- ale ja umiem. Nauczyłem się je robić jeszcze gdy mieszkałem w Bradford.
*uśmiechnąłem się lekko. Wyjąłem z lodówki potrzebne rzeczy i położyłem je na blacie*

-więc co mam robić?
*oblizałam wargi z uśmiechem,przyglądając ci się uważnie*

- możesz włączyć piekarnik, aby się nagrzał.
*powiedziałem z uśmiechem na ustach. zacząłem robić danie*