Mieszkanie nr 3

- Tak troszeczkę jak ja ciebie? - kciukiem uwolniłam twoją wargę i przejechałam nim powoli po całej jej długości

Czując twój palec mimowolnie się uśmiechnąłem i szybko złapałem go delikatnie między wargi.

Przechyliłam głowę na bok i delikatnie odwzajemniłam twój uśmiech.
- Oddaj mi palec - wyszeptałam.

Puściłem go i szybko chwyciłem twoją dłoń splatając z moją.
-Już jest mój -uśmiechnąłem się patrząc na ciebie, czułem się w twoim towarzystwie naprawdę swobodnie.

- Przywłaszczyłeś go sobie? - uniosłam lekko brew.
- I nawet nie zapytałeś mnie o zgodę - wysunęłam lekko dolną wargę.
Cały czas uśmiech nie schodził z mojej twarzy.

-Nie muszę on sam się zgodził -powiedziałem zagryzając lekko wargę ale szybko oblizałem usta pamiętając o tym co zrobiłaś przed chwilą.
-Masz bardzo ładny uśmiech, podobają mi się twoje dołeczki -wolną ręką dotknąłem dołeczka na twoim policzku.

Kiedy o tym powiedziałeś od razu sie zarumieniłam i spuściłam swój wzrok. Dawno nikt mnie nie komplementował a strasznie mi się to podobało.
- Dziękuję.

Zagryzłem wargę widząc jak w jednej chwili stałaś się taka niewinna i bezbronna, uniosłem twój podbródek i posłałem ci delikatny uśmiech.
-Powiedziałbym ci, że wyglądasz uroczo gdy się rumienisz, ale boję się, że zaraz będziesz czerwona -cicho sie zaśmiałem wiedząc, że i tak to powiedziałem, chciałem sprawdzić twoją reakcję.

Modlilam się w duchu aby jeszcze bardziej się nie zarumienić ale po twoich słowach kompletnie straciłam kotrolę nad swoim ciałem. Mój oddech przyspieszył a moje policzki pokryły się mocnym rumieńcem.
- Błagam Justin, przestań - jęknęłam przeciągle i po chwili nerwowo się zasmiałam.

Uśmiechnąłem się szeroko widząc jak się rumienisz i wolną ręką pogłaskałem cię po policzku.
-Ciepły -cicho się zaśmiałem.
-Zawsze tak reagujesz na komplementy? -uniosłem jedną brew.

- Czasem - wzruszyłam lekko ramionami i zmrużyłam oczy.
- Nie śmiej się ze mnie, nieładnie tak robić.

-Dobrze, przepraszam -uśmiechnąłem się szerzej nie spuszczając z ciebie wzroku.
-Już nie będę -dodałem i puściłem ci oczko.

Naprawdę czułam się nieswojo, kiedy tak na mnie patrzyłeś ale strałam się ignorować to uczucie. Wzięłam głęboki oddech i spojrzałam w twoje oczy.
- Samo przepraszam nie wystarczy.

Uniosłem brwi lekko zdziwiony.
-Więc co mam zrobic abyś mi wybaczyła? -oblizałem usta i powoli puściłem twoją rękę.

Westchnęłam specjalnie i wzruszyłam ramionami.
- Nie mam pojęcia, jestem wyczerpana i nie myślę.

Przygryzłem wargę starając się ciągle na ciebie nie patrzeć.
-To jak sobie wymyślisz to daj mi znać -szepnąłem z lekkim uśmiechem.

Zaśmiałam się cicho i dopiłam swoją kawę do końca, po czym zerknęłam na twoją szyję.
- Naprawdę ładnie mi wyszła - przyznałam patrząc na malinkę

-Możesz zrobić mi drugą -uśmiechnąłem się łobuzersko widząc jak wpatrujesz się w moją szyję, wiedziałem, że malinka jest naprawde mocno widoczna.

- A mogę? - uśmiechnęłam się pod nosem i nie czekając na twoją odpowiedź podniosłam się tak, że klęczałam przed tobą. Nachyliłam się i wpiłam sie w twoją szyję.

Zagryzłem wargę w uśmiechu bo nie myślałem, że na serio to zrobisz, położyłem delikatnie dłonie na twojej tali.

Uśmiechnęłam się w twoją skórę i zaczęłam zaczęłam ją ssać i drażniąc przy tym językiem.

Zaczerpnąłem gwałtownie powietrza, nie mogłem już wytrzymać więc przyciągnąłem cię tak, że normalnie siedziałaś na moich nogach.

Jedną ręką objęłam twoją szyję i nie przestawałam ssać twojej skóry, kiedy była wystarczająco duża odsunęłam się i delikatnie na nią dmuchnęłam.

-Jak mi będziesz je tak robić za kazdym razem gdy się zobaczymy będę wyglądać jak dalmatyńczyk -uśmiechnąłem się trzymając dłonie na twoich biodrach, czułem pulsujące ciepło w miejscu gdzie była nowa malinka.

- Obiecuje, że nie zrobię ci kolejnej dopóki te nie znikną - uśmiechnęłam się i odsunęlam od twojej szyi